Eşlerden her biri diğeri tarafından hayatına kastedilmesi veya kendisine pek kötü davranılması ya da ağır derecede onur kırıcı bir davranışta bulunulması sebebiyle boşanma davası açabilir.
HAYATA KAST NEDENİYLE BOŞANMA
Hayata kast sebebiyle boşanma davası, Türk Medeni Kanunu madde 162 içeriisnde “Eşlerden her biri diğeri tarafından hayatına kastedilmesi veya kendisine pek kötü davranılması ya da ağır derecede onur kırıcı bir davranışta bulunulması sebebiyle boşanma davası açabilir.” biçiminde özel boşanma nedeni olarak düzenlenmiştir. Hayata kast, özel boşanma nedeni olmasının yanı sıra, sebebi mutlak boşanma nedeni olarak da kabul edilmiştir. Bu sebeple, eğer hayata kast sebebine dayanılıyor ise evlilik birliğinin çekilmez olması yahut da temelinden sarsılması nedeni araştırılmaksızın, sadece bu özel boşanma nedeninin ispatlanması durumunda mahkemece boşanmaya karar verilmektedir.
Hayata Kast Kapsamında Olan Fiiller
Hayata kast kapsamında olan eylemler şu şekilde örneklenebilir;
1-) Eşi fiilen öldürmeye teşebbüs etmek,
2-) Ölen eşe seyirci kalmak,
3-) Öldürme arzusuna veya buna bağlı fiile rağmen eşin ölmemesi durumu,
4-) İntihara teşvik etmek,
5-) İntihara yardım etmek,
6-) Eşin ölmemesi için gerekli yardımdan kaçınmak
Eş tarafından ihmali davranış ile yahut da dikkatsizlikle taksir sonucunda öldürmeyle ilişkili bir fiilde bulunulmuş olması durumunda hayata kast nedenine dayanılamayacaktır. Bu kapsamda eylemin işleniş şekli önemli olmasa da öldürme kastı mutlak suretle olmalıdır. Öldürme kastı içermekte olmayan fiiller, hayata kast sebebiyle boşanma davasına konu yapılamayacaktır. Türk Medeni Kanunu madde 162 içerisinde düzenlenen hayata kast boşanma nedeninde, kastın varlığının gerektiği açık biçimde belli olduğu için, hayata kast fiilinde bulunmuş olan eşin ayırt etme gücüne sahip olması gerekir. Bu noktada akıl hastalığı bulunan bir eşin, eşinin hayatına kastetmesi durumunda hayata kast boşanma sebebine dayanılarak boşanma davası açılamaz.
Hayata Kast Nedeniyle Boşanmada Süreler
Hayata kast sebebiyle boşanma davası açabilmek için kanunda belirlenmiş hak düşürücü süreleri dikkate almak gerekmektedir. Hak düşürücü süreleri eşler ileri sürmese dahi hâkim kendiliğinden dikkate almak zorundadır. Eğer sürelere uyulmamış ise dava reddedilecektir. Bu noktada belirlenen süre hak düşürücü bir süre olarak göze çarpar. Dolayısı ile kanunda belirlenmiş olan sürelerde dava açılmaması konumunda dava hakkı ortadan kalmış olacaktır.